SORUNLU AILENIN SORUNSUZ COCUGU

Klasik bir memur ailesi cocuguyum. Ana baba memur. Ama ilginc bir aileydi bizimkisi. Cocukluguma dair hatirladigim hersey kotu nedense ailemle ilgili. Cocuklugum boyunca annem de babam da calistigi icin anneannem buyuttu beni. Tabi biraz da babaannem. O yuzden ailemi hep gece yatarken gordum. Hep yorgundular. Nedenlerini hatirlamadigim kavgalar oluyordu evimizde. Hatta bi keresinde babam kapiyi tekmeleyerek paramparca etmisti. Hic unutmam o sahneyi.

Biraz aklim ermeye baslayinca hatirladiklarim hep agladigimdir. Erken yatmam icin zorla yaptirilan dayatmalar, sokakta oynamaktan gec kaldigim icin anneannemin sikayeti uzerine yedigim azarlar ve cezalar, odami daginik biraktigim icin oyuncaklarimin alinmasi vs vs...

Sonra ilkokul 3. siniftim cok iyi hatirliyorum. Hayatimda bir ablam oldugunu farkettim. Birden cikti piyasaya ( yani aslinda hep vardi, hatta yan yatagimda yatigiyordu ama nedense ben hic varligini sezinlemedim.) Odevlerimi yapmamam uzerine ailem tarafindan gorevlendirilen zebani olarak adlandirdim uzun bi sure kendisini. Her aksam gelir, odevlerimi tek tek kontrol eder yapmadiysam iki saat agzima sicardi. Sonra bir gun bu abla disari cikarken zorunlu olarak annem yaninda gonderdi beni. Megersem kendisi sigara iciyormus. Bi anlasma yapildi. Ben onun sigara ictigini soylemedim, oda benim odevlerimi yapmamami soylemedi.

Orta okuldayken annemler iyice piyasadan kayboldu. Nerde olduklarini, Veli toplantilarimin hic birine gelmemeleri uzerine sormamla ogrendim. Oysa basarili bi cocuktum. ilk okul 1den 8. sinifa kadar karnemde 4 bile olmadi hic. Ailem bilsin beni takdir etsin isterdim ama olmadi. Aldigim takdir belgeleri karsisinda da hicbir hediye gormedim. Keza dogum gunlerimde bile hediye gormedim.

Bu arada baya kompleksliydim de ortaokulda. Izmirin sayili okullarindan birine gidiyordum. Arkadaslarimin hepsinde bir marka muhabbeti donuyor. Asiri guzel seyler giyiyor, muhabbet aralarinda surekli yeni oyuncaklarin laflari, surekli bi alsancak ve inciralti lafi. Benim daha bu konusulanlarin hic birinden haberim yok. Hadi onu gectim ayakkabimin alti delik, sacimda jole olmasini gectim essek tirasindan hallice, uniformamda biraz koyu tonlarda bir gokkusagi edasinda turlu turlu lekeler.

Sonra anadolu lisesini kazandim ki bilincimin en dinc oldugu zamanlarin baslangicidir. Sanirsam gittigim okulun tum calisanlari mudurden kutuphaneciye kadar ailemin tanimasi uzerine birden benim bi harcligim oldu, tamamen kendime ait. Hemde o zamanlar icin hatri sayilir bir mebla. Hafif hafif serpilmeler, omuzlar genisler, ses kalinlasir, kaslar piyasaya cikar. Birden cirkin ordek yavrusundan resmen kuguya donustugumu farkederim. Ve bunun acisi cok ama cok kotu cikacaktir...

Zaten escinsel oldugumu dogdugumdan beri bilen bir insan olaraktan bunun nimetlerinden sonuna kadar faydalandim inkar edemem. Zaten yas 14 sunnet hediyesinden kalma cogu zaman masa lambasi olarak kullandigim bir bilgisayar, bir anda hayatimin vazgecilmez parcasi olur ve en acilinden internet kesfedilir. Tum bilgiler beyne hatim eder gibi indirilir. Hemen ICQ ve Mirc den faydalanarak, aile sevgisini yabanci yasli amcalarin kollarinda aramaya basladim, tahmin edebileceginiz uzere. Ama nasil bir ragbet, nasil bir talep. Sanirsam daha da olmaz hayatimda. Tabi bu arada 14 yasimda olmama ragmen nette 16 yasindaydim coook uzun bi sure :D Birden herkes beni arzular bir konuma dusunce, bende durumun sefasini surmedim degil. Amcalarin bana aldiklari hediyeler, hayatimda girmemin mumkun olmayacagi yerlerde yemek yemeler, kisin ortasinda termalde havuza atlayip yildizlari seyretmeler vs vs... Tabi bu arada bi ailem varmis. Gozu kor olmus biri olarak hic gormedim lise hayatim boyunca onlari.

Ve sonra universite. Tamam amcalarla takildik. Butun gardrop bastan asagi 5 yil yetcek kadar donatildi. Ama bisey eksikti. Boyle bulutun ne oldugunu bilipte, kucuk bi cocuk bulut nedir dediginde suratine bos bos bakmak gibi, bilipte adlandiramadigim bi bosluk vardi. Sonradan dank etti. Benim gercekten sevgilim yoktu. Seks icin takildigim amcalar iyi guzel her seyimi karsiliyorlar ama peki ya sevgi, peki ya ask?! Dedim bu hayatin sonu kotu. Adinin yuzume vurulmadigi bi sekilde orospulugun dik alasini yapiyorum. Bu ben degilim yada buysam bile boyle olmamaliyim diyerek ilk sevgili yapilir. Ama bu ilk sevgili cokta guzel aldatir.

Suan bu paragrafa giriste uzun uzun ask acisi yazilari yazmaliyim. Ama oyle bisey olmadi. Aglamayi birak uzulmedim bile. Sonra bir sevgili daha. Araya yaz aylari girer gorusulmemeye dayanarak ayrilinir. Sonra bir sevgili daha ama yasi buyuk yanimda tasiyamiyorum. Buda olmadi. Ve bir sevgili gelir. Hem yakisikli hemde akli basinda hemde benden 2 yas buyuk. 1.5 yil takilinir. Ama kompleksli bir salak oldugu anlasilir, tez vakit ayrilinir.

Universitenin son senesi 2, 3 tane daha birer ikiser haftalik bi kac deneme daha yapilir. Baktik olmuyor. Hemen Bursaya lise kankasi yanina kacarim. Bir hafta inziva gibi biseydir bu benim icin. Sadece dua ettim. Allahim hayatima biri girsin. Sadece beni sevsin ve cok sevsin, baskada bisey istemiyorum diye. Izmire dondugumde beyimle salak bi sekilde tanisirim ve 1.5 yildir da beraberiz. Bildigin ev hanimi modunda bir yasam, bir yandan ogrencilik devam eder yuksek lisansla :) Gul gibi gecinip gideriz.

Su siralar kendimle ilgili dusuncek cok fazla vaktim oldugu icin dusunuyorumda aslinda tum yasadigim hatalarin, yasadigim salakca komplekslerin nedeni ailem degil. BENIM. Eskiden boku onlara atmak belkide kolayima geliyordu. Simdi simdi dusundukce farkediyorum. Annem beni hep cok severdi. Bana nazar degmesin diye dizine yatirir dualar okurdu. Babam geceleri yatagina gecmeden once odamiza girer, ustumuz acilmis mi diye kontrol eder sonra alnimizdan operdi. Annem her sofraya oturudugumuzda sen kahkahalariyla sohbet ederdi benimle. Zamaninda aile durumumuz cok iyi olmadigi icin ikiside ek islerde calisip ondan hep gec gelirlerdi. Ama bir gun olsun bizim evimizde ''anne ben cok acim'' dedigim de yavrum yemek yok yada paramiz yok demedi. Babam ( zamaninda 2 yil kadar bi kiz arkadasim olmustu da ) sevgilinin yanina gidiyorsun. Benden birer yemek yiyin diye ekstradan paralar sikistirirdi cebime ki bu durum annemi sinir ederdi( harcligimdan fazlasini yersem butcemi kontrol etmeyi ogrenemezmisim). Bayramlarda hep akrabalarimizi ziyaret edip, uzun el opme kuyruklari yasardik. Hatta ben kendimi bildim bileli salonda babamla ben gures tutarken annem bize meyve soyardi. Sonra ben terledim diye kosturup sirtima bez koyar, terim gecincede ertesin gun okula gidicegim icin banyoya sokardi ( tabi beni banyoya sokmak kolay is degildi kucukken ) Banyoya girmem icin kuveti doldurup oyun oynayarak banyo yapardik. Babam pek umursamada bir yerim kanasa annem dunya tabibler birligini harekete gecirir, sanki dizim siyrilmamista veba salgini baslamis gibi davranirdi. Atesli hastaliklar gecirdigimde annem hep yatagimin kenarina yer yatagi acip hep yanimda yatardi.

Simdi anliyorum daha aslinda ailem cok duzgundu. Neredeyse kusursuzdu bile diyebilirim. Cunku yapmalari gereken neyse onu yaptilar. Elbet verdikleri kararlarin olumsuz etkileri oldu. Ama bu olumsuzlari gormek demek yapilan pozitif seyleri gormezden gelip negatife odaklanmak olur. Eger bu hikayede bir sorunlu varsa o sorunlu sadece ve sadece benim. Boku aileme atarak uzun bir sure vicdanimi rahatlatmis olsamda, onlar kesinlikle mukemmeldi. Suan annem mutfakta hala bana cemkirmekte. Dun aksam eve gelseydin senin icin borek yapmistim ama sen gelmeyince hepsini baban yedi haliyle, diye soylenmekte. Belki haberleri yok ama onlari gercekten cok seviyorum, iyiki hayatimdalar ve iyi ki benim ailem olmuslar.

P.S. bu yaziyi yazmaya baslamama, annemin eve girdigimde odanda bi daha sigara icme diye terlik atmasi neden oldu o an bunu garipsesemde, yuzumde onemsendigimi bilmenin verdigi kucuk bi tebessum var :)

P.S. bu arada ablam hala nerde hic bi fikrim yok :D